رنج هست ، مرگ هست ، اندوه جدایی هست ،
اما آرامش نیز هست ، شادی هست ، رقص هست ، خدا هست.
زندگی ، همچون رودی بزرگ ، جاودانه روان است.
زندگی همچون رودی بزرگ که به دریا می رود ،
دامان خدا را می جوید .
خورشید هنوز طلوع میکند.
فانوس ستارگان هنوز از سقف شب آویخته است :
بهار مدام می خرامد و دامن سبزش را بر زمین می کشد :
امواج دریا ، آواز می خوانند ،
بر میخیزند و خود را در آغوش ساحل گم میکنند.
گل ها باز می شوند و جلوه می کنند و می رویند.
نیستی نیست.
هستی هست .
پایان نیست.
راه هست.
تولد هر کودک ، نشان آن است که :
خدا هنوز از انسان ناامید نشده است.
