توي يکي از کتابهاي استاد ميخوندم که از عشق ز ميني ميشه به خدا رسيد اما باراه وروش خودش. اينکه يه نفر بره زورکي عاشق بشه و خودش رو الکي درگير فکر وخيال بکنه نه تنها به خدا نميرسه بلکه شايد از زمينش هم سقوط کنه اون عشقي که انسان به خصوص يک جوون رو به خدا ميرسونه اينه که ناخواسته مهر يکي بيفته توي دلت و تو در برابر هواي نفست تقوا پيشه کني اون وقت خدا هم براي جايزه قرب به خودش رو بهت هديه ميده