دل مي ستاند از من و جان مي دهد به من
آرام جان و كام جهان مي دهد به من
ديدار تو طليعه ي صبح سعادت است
تا كي ز مهر طالع آن مي دهد به من
دلداده ي غريبم و گمنام اين ديار
زان يار دلنشين كه نشان مي دهد به من
جانا مراد بخت و جواني وصال توست
كو جاودانه بخت جوان مي دهد به من
مي آمدم كه حال دل زار گويمت
اما مگر سرشك امان مي دهد به من
چشمت به شرم و ناز ببندد لب نياز
شوقت اگر هزار زبان مي دهد به من
آري سخن به شيوه ي چشم تو خوش ترست
مستي ببين كه سحر بيان مي دهد به من
افسرده بود سايه دلم بي هواي عشق
اين بوي زلف كيست كه جان مي دهد به من