درود.

تشيه هاي خوبي داريد. « آدم دزد و دله اي كه نگاه مي دزده » ، « بچه اي كه علي رقم لكنت مجبوره كلي حرف بزنه» ، « پر كشيدن پروانه از دست مسافر در هنگام خداحافظي و دست تكان دادن» و در مقابل همان حركت ولي با حسي كاملا متفاوت و بادبزن برقي، «زيباتر، ماهي تشنه » و ...

شايد 70% نوشته ي شما همين تشبيه ها باشند.

در كل نوشته مرا به ياد نقطه ي ضعف خانم ها ، يعني احساسشون مي اندازد.

مطلب ديگري كه از نوشته ي شما بر مي آيد، قول دوري و دوستي است. چرا كه در لحظه ي وداع شدت عشق را حس مي كنيد. چيزي كه شايد تا آن لحظه دركش هم نكرده بوديد.

بـــدرود